Welcome to NZ, seeing the family

37 jaar geleden verliet ik Nieuw Zeeland. In 1986 is Nik Kershaw veel op de radio te horen, jeweetwel, ‘duh duh duh a wrong and a right’ . Ik loop van de week de Nieuw Zeelandse versie van de Gamma in, staat Nik Kershaw nog steeds te draaien. Ik kreeg altijd mee dat de Kiwi’s een beetje achterlopen, maar op de muziek na moet ik zeggen dat daar niet veel meer van klopt. In Christchurch sta ik binnen 2 minuten op de elektrische step, overal hebben ze minstens twee soorten plant-based milk voor in Karin d’r chai latte en ook Air BnB is allang niet ‘nieuw’ meer, maar gewoon en door ons dankbaar gebruikt. Ik heb wel relatief veel mensen gesproken die niet weten wat een software ontwikkelaar is, maar misschien is dat in Nederland ook. Mijn tante is net 81 geworden, dus haar is het in ieder geval vergeven.

We zijn in de Van Herel Orchard, waar mijn oom en tante een boerenwinkeltje hebben en vers geoogste (heerlijke) appels en peren verkopen. Aan de keukentafel gaat het net als bij mijn eigen moeder; boterham met kaas en tomaat, beetje kletsen, stukje chocola na afloop. We praten over de trek naar Nieuw Zeeland, die mijn ouders, samen met mijn oom en tante, 45 jaar geleden maakten. Geen internet, geen vakantie om te kijken ‘hoe het daar is’, slechts een diavoorstelling van een vriend met een geestdriftig verhaal is genoeg om mijn vader enthousiast te maken. Er wordt een plan bekokstoofd en mijn oom en tante worden er in betrokken. Ja dat is dus raar, de broer van mijn vader is getrouwd met de zus van mijn moeder. Dat betekent dat mijn neven en nichten dezelfde 4 grootouders hebben als mijn broers en zussen en ik. Een concept waar je mogelijk even over moet nadenken, mijn cousins komen dus uit dezelfde genen-pool (handig woord, dat cousins, hoef je niet heel de tijd ‘neven en nichten’ te schrijven, als iemand een goed nederlands woord weet, laat een comment achter, wil je). Anyway, een plan dus en binnen een half jaar stappen twee gezinnen met totaal 9 kinderen ‘t vliegtuig in als een soort van pioniers op naar de andere kant van de wereld waar hen een onzekere toekomst te wachten staat.
Kun je het je voorstellen?

Zei ik al dat tante jarig is? Er is ook een etentje en vier van mijn cousins die in NZ wonen zijn naar Christchurch gekomen om erbij te zijn. Ook met hen is het instant thuis. Nature doet zijn werk (je weet wel, die genen-pool); ook al heb ik die mensen aan tafel 20 jaar niet gezien, het voelt echt close, meer broer en zus dan neef en nicht. En wat is de Nurture rol, want oom en tante komen ook uit dezelfde gezinnen als mijn ouders en delen dus ook waarden en omgangsvormen en alles met mijn ouders. Aan tafel komt de historie tot leven. Niet alleen is iedereen reuze benieuwd naar hoe het in NL gaat met de familie, we praten ook veel over hoe ieder die tijd heeft ervaren van migratie. Er zijn grappige parallelen; ik heb vier jaar in NZ gewoond en ging toen naar NL voor de rest van mijn leven. Maar mijn cousins hebben 2, 3 of 5 jaar in NL gewoond en gingen toen de rest van hun leven in NZ wonen. Voor mijn oudere broers en zussen was het weer anders, die gingen in hun teens terug naar NL.

Mijn nicht vertelt dat ze terug naar NL ging, haar geboorte grond bezocht, en er niet veel aan vond. De inspiratie in Bergschenhoek was blijkbaar ver te zoeken. Nou dat is ze nog steeds kan ik zeggen. Morgen sta ik zelf in NZ op mijn geboorte grond in Timaru en zal ik ervaren of er nog wat inspiratie op te doen is. Gezien de reputatie van Timaru (die heeft ze niet), zit er wel een potentieel Bergschenhoekje in.